Το Θέατρο Πορεία, ως μια ελάχιστη έκφραση αλληλεγγύης και ευγνωμοσύνης, θα μοιραστεί μαζί με το ΤΑΣΕΗ (Ταμείο Αλληλοβοήθειας Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών) το ποσό που θα συγκεντρωθεί από τις δωρεές της σημερινής -τελευταίας- προβολής της παράστασής μας Η Μεγάλη Χίμαιρα.
Λίγα λόγια για το έργο
Η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου υπήρξε παράσταση – σταθμός του θεάτρου Πορεία. Ένα αγαπημένο μυθιστόρημα μετατράπηκε με την καθοριστική συμβολή του ποιητή και μεταφραστή Στρατή Πασχάλη σε μια από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων δεκαετιών. Η θεματική του “ξένου” που προσπαθεί απεγνωσμένα να αφομοιωθεί από μια υπέροχα αφιλόξενη Ελλάδα, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Στα τέσσερα χρόνια που παίχτηκε την παρακολούθησαν πάνω από 100.000 θεατές και τιμήθηκε με όλα τα βασικά βραβεία κοινού από το περιοδικό «Αθηνόραμα», η Αλεξάνδρα Αϊδίνη έλαβε το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» για το ρόλο της Μαρίνας Μπαρέ και ο Δημήτρης Τάρλοου το βραβείο σκηνοθεσίας «Κάρολος Κουν».
Σε αυτό το επικό ερωτικό μελόδραμα παρακολουθούμε την ιστορία μιας παθιασμένης με την ελληνική κλασική παιδεία Γαλλίδας, της Μαρίνας Μπαρέ, που έρχεται να ζήσει στην Ελλάδα ερωτευμένη και παντρεμένη με έναν Έλληνα εφοπλιστή. Ερχόμενη σε επαφή, όμως, με την ίδια τη χώρα των ονείρων της, συναντά τις δικές της Χίμαιρες: το δραματικό τοπίο, τραχύ κι αισθησιακό ταυτόχρονα, την παρασύρει σε μια μοιραία δίνη πάθους, πυροδοτεί τα παλιά ψυχολογικά της τραύματα και την οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.
Ο Καραγάτσης σε αυτό το μυθιστόρημα, που κλείνει τη γνωστή τριλογία «Γιούγκερμαν – Λιάπκιν – Χίμαιρα», μελετάει ενδελεχώς τη δυνατότητα προσαρμογής των ξένων στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά και την αμφιθυμία των Ελλήνων απέναντι στη Δύση. Κρύβει καλά τον ακραίο και κατάμαυρο ρομαντισμό του κάτω από ένα πέπλο κυνισμού ή ακόμη και ωμότητας. Βαθιά απελπισμένος ο ίδιος, μετατρέπει τη Μαρίνα σε χίμαιρα, αρνούμενος την έννοια της αγάπης. Νομίζουμε ότι πετυχαίνουμε, ερωτευόμαστε, δημιουργούμε πνευματικά. Όλα εν τέλει καίγονται κάτω από το σκληρότατο ελληνικό φως. Σαν μύγες μαγευόμαστε από το άγνωστο, για να γίνουμε παρανάλωμα σε μια στιγμή. Αυτή τη μοιραία στιγμή περιγράφει ο Καραγάτσης.
