Εμφανώς φορτισμένος, ο Σωτήρης Τσιόδρας, ίσως το πιο «οικείο» πρόσωπο στους Έλληνες καθ΄όλη τη διάρκεια της μεγάλης δοκιμασίας του κορωνοϊού, ξέκλεψε λίγα λεπτά στη ζωντανή ενημέρωση για τις εξελίξεις σχετικά με την πανδημία προκειμένου να τους «αποχαιρετήσει», μιας και το σημερινό ήταν το τελευταίο live briefing του υπουργείου.
Από αύριο και μέχρι τα τέλη Μαΐου, η ενημέρωση θα γίνεται σε καθημερινή βάση γραπτώς, ενώ από τον Ιούνιο, αν όλα κυλήσουν ομαλά θα πραγματοποιείται με τον ίδιο τρόπο σε εβδομαδιαία βάση.
Ο κ. Τσιόδρας, μεταξύ άλλων, ανέφερε πως όλο αυτό το διάστημα, με δυσκολότερη την περίοδο της καραντίνας παρέμεινε μαθητής περισσότερο, παρά καθηγητής.
«Η αβεβαιότητα. Η εντιμότητα του να πει κανείς “δεν γνωρίζω”. Όλο αυτό τον καιρό δεν αισθάνθηκα κάτι διαφορετικό από όλους σας», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Ο καθηγητής υπογράμμισε πως υπήρξαν στιγμές που είπε «δεν γνωρίζω», ενώ βρέθηκε αντιμέτωπος με πολλές αβεβαιότητες. «Κάποιοι μίλησαν για αντιφάσεις. Προσπάθησα να μην εμπλακώ σε έναν τέτοιο διάλογο», τόνισε ακόμη.
«Ισως στη δυσκολότερη στιγμή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολύ εύκολα αναμείχθηκαν το ψέμα με την αλήθεια. Τέτοιες συμπεριφορές δεν βοήθησαν, ούτε βοηθούν» συνέχισε, και πρόσθεσε:
«Με μόνο εφόδιο την ειλικρίνεια και την προσπάθεια να αναλύσω επιστημονικά τα δεδομένα, και με τη βοήθεια μιας επιτροπής 26 εμπειρογνωμόνων, στην οποία συμμετέχω υπό τον ΓΓ Δημόσιας Υγείας, τον κ. Πρεζεράκο, καθώς και τη στήριξη και τη συμβολή της ηγεσίας του υπ. Υγείας, τους υπουργούς Κικίλια και Κοντοζαμάνη, καθώς βέβαια και την ανεκτίμητη βοήθεια από την Πολιτική Προστασία και τον υπουργό κύριο Χαρδαλιά, προσπάθησα επί 4 μήνες να δίνω χρήσιμες πληροφορίες. Να απαντώ στα ερωτήματα που έθεταν οι συμπολίτες μας μέσω των δημοσιογράφων. Και κάποιες φορές να εμψυχώνω μια κοινωνία που αγωνιούσε», είπε ακόμη μεταξύ άλλων, εμφανώς συγκινημένος.
Επέλεξε δε να κλείσει με στίχους από ποίημα:
«Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.
Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ…
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ…
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω… μερικές φορές…
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν…»
Πηγή: Καθημερινή
