Ένας αστυνομικός καταστρέφει μια ανθοδέσμη που βρίσκονταν στο μνημείο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο οποίος δολοφονήθηκε το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 από τον 37χρονο αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Την ανθοδέσμη είχε αφήσει στο μνημείο του Αλέξη μία κυρία. Ο αστυνομικός που εμφανίζεται σε βίντεο που κάνει το γύρω του διαδικτύου, την πήρε και γελώντας, όπως ξεκάθαρα φαίνεται στο βίντεο, αρχίζει να την καταστρέφει χτυπώντας την στην πλάτη συναδέλφου του.
Δώδεκα χρόνια πέρασαν από τότε και κάθε χρόνο πορείες γίνονται στην μνήμη του Αλέξη από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Παρά τις ειρηνικές διαθέσεις όλων, πολλές φορές τα επεισόδια δεν λείπουν. Μετά από εκείνη την μαύρη νύχτα του Αγίου Νικολάου, ο Αλέξης έγινε το σύμβολο των αγώνων, της ελευθερίας και της παιδείας για όλους τους Έλληνες.
Απ’ ότι φαίνεται όμως ο σεβασμός είναι ανύπαρκτος στο πρόσωπο του αδικοχαμένου παιδιού, που τώρα θα ήταν 27 ετών. Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στις ειρηνικές διαδηλώσεις που γίνονται στη μνήμη του. Οι κινήσεις και η συμπεριφορά κάποιων αστυνομικών αποδεικνύουν πως τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Η κίνηση του αστυνομικού, ο οποίος είναι ταυτόχρονο και πολίτης δεν δικαιολογείται με το νεαρό της ηλικίας του, όπως ακούω κάποιους να λένε. Είναι μια εικόνα ντροπής. Είναι βεβήλωση της μνήμης του νεκρού. Είναι πράξη θλιβερή που δεν αναιρείται με ένα πέρασμα από ΕΔΕ. Είναι μια συνειδητή κίνηση, ενός Έλληνα πολίτη που ασκεί εξουσία και κάνει επίδειξη δύναμης, χωρίς να φοβάται κανέναν.
Αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η αντίδραση ενός αστυνομικού εάν έκανε το ίδιο ένας απλός πολίτης μπροστά σε μνημείο αστυνομικού; Θα έβγαζε πάλι τα όπλα και θα πυροβολούσε τον πολίτη; Θα έβγαζε το ρόπαλο για να τον χτυπήσει θανάσιμα; ή μήπως θα έριχνε καπνογόνα και χειροβομβίδες στο πλίθος και όποιον πάρει ο χάρος; Ερωτήματα αναπάντητα ή μήπως ρητορικά;
Το ανησυχητικό είναι πως οι αντιδράσεις σε τέτοιες ντροπιαστικές πράξεις από πολλούς θεωρούνται θεατρινισμοί και αφορμή για πολιτικές διαφωνίες. Το θέμα είναι ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ ότι φαίνεται. Η εικόνα αυτή, για άλλη μια φορά αντιπροσωπεύει μια μορφή βίας, σε καθετί ζωντανό, σε καθετί που αναπνέει, σε καθετί που ανθίζει.
