Ξεκινάμε την Μεγάλη εβδομάδα μας όμορφα με θεατρική παράσταση από το θέατρο Πορεία.
‘Οι Τρειςευτυχισμενοι’ του Eugène Labiche, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά είναι η παράσταση που θα μας κάνει απόψε παρέα. “Ο Γιάννης Χουβαρδάς κάνει τη σκηνή να φλέγεται από ενέργεια. Η δική του ανάγνωση δεν είναι συμβατική με χοντροκομμένες καταστάσεις που αποσκοπούν στο εύκολο γέλιο του κοινού αλλά μια εκλεπτυσμένη κωμωδία που διατηρεί το πνεύμα του συγγραφέα και πίσω από την αλαφράδα του κειμένου διακρίνει κανείς έναν προβληματισμό που δίνει στη σκέψη του πυκνότητα”, έγραψε η Ελένη Πετάση στη Ναυτεμπορική.
Η πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα του έργου Οι Τρειςευτυχισμένοι του Ε. Λαμπίς σε μία κωμωδία-κομψοτέχνημα σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, διχάζει, ενθουσιάζει και προκαλεί κοινό και κριτικούς με μια διανομή που απογειώνει την παράσταση…
Έξι χρόνια μετά την Υπόθεση της Οδού Λουρσίν, το θέατρο ΠΟΡΕΙΑ επιστρέφει στον Eugène Labiche (1815-1888), τον πιο επιτυχημένο και πλέον πρωτότυπο Γάλλο κωμωδιογράφο του 19ου αι., τον συγγραφέα που αρνείται πεισματικά να δει οτιδήποτε άλλο εκτός από την φαρσική πλευρά της ανθρώπινης φύσης!
«Η τέχνη του να κάνεις τον πατέρα της κοπέλας, που αρχικά έλεγε όχι, να πει ναι»: αυτή είναι η «συνταγή» που ο Labiche δίνει για το vaudeville, το είδος που υπηρέτησε με πάθος και τροφοδότησε με δεκάδες άκρως διασκεδαστικά κι επιτυχημένα έργα. Αυτή τη συνταγή, της διαρκούς και εν τέλει πλήρους μεταστροφής της δραματικής εξέλιξης, χρησιμοποιεί και στο έργο του Οι Τρειςευτυχισμένοι (Le plus heureux de Trois, 1870), που έγραψε (σε συνεργασία με τον Edmond Gondinet) ως αντίδραση –όπως λέγεται– στον ισχυρισμό ενός κριτικού, σύμφωνα με τον οποίο «η μοιχεία δεν θα μπορέσει ποτέ να προκαλέσει γέλιο». Με το έργο του αυτό, ο Labiche αποδεικνύει κατά τρόπο αδυσώπητο ότι ο παραπάνω ισχυρισμός δεν ισχύει!
Η υπόθεση του έργου είναι «απλή»: στο σπίτι του Μαρζαβέλ περιφέρεται ένα πλήθος ανθρώπων που τους συνδέουν μοιχείες -παρελθούσες, παροντικές και μελλοντικές- οι οποίες κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να αποκαλυφθούν εξαιτίας ενός οδηγού ταξί και διαφόρων αντικειμένων-φετίχ: ενός ρολογιού-κούκου, μιας ελαφοκεφαλής με κέρατα, μιας γυάλας με χρυσόψαρα, ενός κομματιού υδρορροής, δύο πορτοκαλιών· όλα τα παραπάνω σύρουν τυραννικά τους ήρωες από την ελπίδα στην απελπισία και αντιστρόφως! Εμείς, το κοινό, συμπάσχουμε μαζί τους –μέσα από το γέλιο, ένα γέλιο, όμως, άγριο, ανελέητο, σχεδόν σαδιστικό, καθώς ανακαλύπτουμε τον ίδιο παραλογισμό και τα ίδια αδιέξοδα στις δικές μας σχέσεις, την ίδια σκοτεινή και ζωώδη πλευρά στη δική μας φύση.
Ο Labiche δεν ενδιαφέρεται, λοιπόν, μόνο για τους ήρωές του: οι κόσμοι που δημιουργεί είναι φτιαγμένοι από το υλικό του δικού μας κόσμου, μιας ζούγκλας με τους δικούς της κανόνες, που αντιστέκονται σχεδόν σε κάθε προσπάθεια αλλαγής τους. Φέρνει τους ήρωές του στα άκρα για να κάνει εμάς να αναμετρηθούμε με το αιώνιο ερώτημα «είναι, τελικά, εφικτή η ευτυχία;»
Δείτε την παράσταση στην ιστοσελίδα του θεάτρου Πορεία.
Καλή προβολή σε όλους !!!
