Πηγαίναμε στο Πλάκα στην Κρήτη. Οδηγούσαμε μέσα σε ένα μικρό χωριό κοντά στη Νεάπολη. Τα σπίτια φαινόταν τόσο φυσικά ελληνικά που ζήτησα από την αδερφή μου (που ήταν και η οδηγός) να σταματήσει να τραβήξει φωτογραφίες. Ενώ στεκόμουν μπροστά από μια παλιά ξύλινη πόρτα , κάποια σταφύλια κρέμονται από πάνω.
Ένας Έλληνας ήρθε και μας χαμογέλασε. Έβαλε μια σκάλα, ανέβηκε και πήρε ένα τσαμπί σταφύλι για μένα και την αδερφή μου. Μας κάλεσε στον κήπο του και ενώ πλύναμε τα σταφύλια μας, ήρθε με ένα φύλλο χαρτιού για να στεγνώσει τα σταφύλια και ένα ρόδι για όλους. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ τόσο φιλικούς και φιλόξενους ανθρώπους όσο τους κατοίκους αυτού του χωριού.
